"به نام خدا"

"گوشه ای از اخلاقیات رسول اکرم(ص)"

از پیامبر اکرم(ص) کرامات زیادی مشاهده می گردیده است که در این پست مختصری از آن را برای شما دوستان نقل می کنیم.

او در خواب مثل بیداری آنچه در اطرافش اتّفاق می افتاد درک می کرد.

او همانگونه که از پیش رو می دید از پشت سر هم می دید.

او وقتی در آفتاب راه می رفت سایه نداشت.

او در شب تاریک مثل ماه می درخشید.

او وقتی در شب دست به دعا بر می داشت از نور دستانش اطراف روشن می شد.

او وقتی از کوچه و یا خیابانی عبور می کرد تا مدتی آن کوچه و آن خیابان معطر بود.

بدن مبارکش،عرق نازنینش به قدر معطر بود که هیچ عطری به پای آن در خوشبویی نمی رسید.

او وقتی در آفتاب عبور می کرد فوراً ابری ایجاد می شد و بر سر مبارکش سایه می انداخت و هیچ پرنده ای از بالای سر آنحضرت عبور نمی کرد.

او وقتی آب دهان بر مریضی می زد شفا می یافت و اگر به چیزی می مالید آن چیز برکت می کرد.

او قدرت سخن گفتن به تمام زبانهای دنیا را داشت.

او با هفتاد زبان می نوشت با آنکه استاد ندیده بود.

آنحضرت غالباً دو زانو می نشست و هیچگاه چهار زانو نمی نشست.

آنحضرت به همه مساوی نگاه می کرد و هرگز پای خود را در مقابل مردم دراز نمی کرد.

آنحضرت با هرکس مصافحه می کرد دستش را از دست او نمی کشید تا او دستش را بکشد.

آنحضرت مسواک زیاد می زد و آن را مستحب مؤکد برای امّتش می دانست.

آنحضرت در وقت غذا خوردن به طرف راست و چپ نگاه نمی کرد و سرش پایین بود.

آنحضرت در سخنانش هیچ گاه قسم نمی خورد و بر خلاف حقیقت حرفی نمی زد.

آنحضرت به اهل بیت خود خدمت می کرد و به آنها کمک می فرمود.

آنحضرت هدیه همه را می پذیرفت و ردّ احسان نمی کرد.

آنحضرت بیشتر لباس سفید می پوشید و بخصوص از پوشیدن لباس سیاه خودداری می کرد.

آنحضرت انگشتر به انگشت کوچک راست می کرد.

آنحضرت هیچگاه کاری را که لازم باشد عذرخواهی کند نمی کرد و عذر دیگران را فوراً می پذیرفت.

آنحضرت هیچگاه لباسش بهتر از لباس خدمتگزارانش نبود و با آنها غذا می خورد.

او اکثراً رو به قبله می نشست و بیاد خدای تعالی بود

او همیشه متبسّم بود و با مردم با روی باز حرف می زد و بشّاش بود.

او نمی گذاشت کسی در مقابل او بایستد در حالی که او نشسته باشد.

آنحضرت همیشه خود را معطر می کرد و هیچکس از او بوی بدی استشمام نمی کرد و حتّی سیر و پیاز نمی خورد.

آنحضرت اکثراً به طرف راست می خوابید و دست راست را زیر سر می گذاشت.

آنحضرت کمتر گوشت می خورد و نه شکار می کرد و نه حیوانی را می کشت.

آنحضرت به میهمانی هرکس که او را دعوت می کرد می رفت اگرچه برای خوردن پاچه ی گوسفندی بود.

منبع:کتاب رسول اکرم(ص)صفحه40 الی43